استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت زانو به بیماری  آسیب و تخریب غضروف  مفصل زانو اشاره دارد. این بیماری معمولاً به طور تدریجی پیشرفت می‌کند و ممکن است باعث درد، سفتی و محدودیت حرکت در زانو شود. استئوآرتریت زانو همان آرتروز زانو هست.  برای مطالعه ادامه مقاله در سایت دکتر اسماعیل نوری همراه ما باشید.

انواع استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت زانو به دو نوع تقسیم می‌شود:

1. استئوآرتریت زانو اولیه: این نوع استئوآرتریت زانو به علت فرسایش طبیعی مفصل زانو به دلیل پیری و روند طبیعی پیری ظاهر می‌شود. عمدتاً در افراد مسن تر رخ می‌دهد و می‌تواند به دلیل استفاده طولانی مدت از زانوها و فعالیت‌های روزانه شدیدتر شود.
2. استئوآرتریت زانو ثانویه: این نوع استئوآرتریت زانو ناشی از علل خارجی مانند آسیب، التهاب، عفونت یا آسیب قبلی به زانو است. ممکن است در نتیجه ضربه، آسیب ورزشی، آرتروسکوپی یا بیماری‌های التهابی مانند التهاب مفاصل یا روماتوئید آرتریت رخ دهد.

علایم استئوآرتریت زانو می‌تواند شامل درد زانو، سفتی، تورم، محدودیت حرکت و استفاده ناکارآمد از زانو باشد. تشخیص استئوآرتریت زانو توسط پزشک با استفاده از تاریخچه بالینی، امتحان فیزیکی و تصویربرداری از زانو مانند اشعه ایکس یا آندوسکوپی قابل تأیید است.

اقداماتی جهت پیشگیری از  بیماری  استئوآرتریت زانو

برخی اقدامات پیشگیرانه می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به آرتروز زانو کمک کنند. در زیر چند راهکار پیشگیری از بیماری آرتروز زانو آورده شده است:

1. حفظ وزن سالم: چاقی می‌تواند فشار زیادی روی مفاصل زانو ایجاد کند و خطر ابتلا به استئوآرتریت‌زانو را افزایش دهد. حفظ وزن سالم و کاهش وزن در صورت لزوم، می‌تواند به حفظ سلامت مفصل زانو کمک کند.
2. ورزش منظم: فعالیت بدنی منظم و مناسب می‌تواند به قوی کردن عضلات و استحکام دادن به مفاصل کمک کند. ورزش‌هایی مانند شنا، دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی، تمرینات استحکام بندی و تمرینات انعطاف‌پذیری می‌توانند به حفظ سلامت مفصل زانو و پیشگیری از استئوآرتریت زانو کمک کنند.
3. استفاده از تکنیک‌های صحیح حرکتی: هنگام انجام فعالیت‌های روزمره و ورزشی، مهم است تکنیک‌های صحیح حرکتی را رعایت کنید. این شامل تکنیک‌های درست برای خم شدن و دراز کشیدن زانو، جلوگیری از حرکات ناهماهنگ و واژگونی زیاد زانو است.
4. استفاده از تجهیزات حمایتی: در صورت نیاز، استفاده از تجهیزات حمایتی مانند عصاها یا کفش‌های ویژه با ویژگی‌های مناسب می‌تواند فشار و استرس روی مفاصل زانو را کاهش دهد و به پیشگیری از آرتروز زانو کمک کند.
5. مدیریت آسیب‌ها و ضربه‌ها: جلوگیری از آسیب‌ها و ضربه‌های مکرر به مفصل زانو می‌تواند خطر ابتلا به استئوآرتریت را کاهش دهد. در ورزش‌ها و فعالیت‌های خطرناک، استفاده از تجهیزات محافظ مانند کاپ زانو و رعایت قوانین ایمنی مهم است.

علائم آرتروز زانو

آرتروز زانو به معنای التهاب و تخریب مفصل زانو است و می‌تواند در نتیجه‌ی پیری، آسیب ناشی از ضربه یا آسیب‌های ورزشی و یا به دلیل بیماری‌های مزمن مشاهده شود. علائم استئوآرتریت زانو می‌تواند عبارت باشد از:

1. درد: شایع‌ترین علامت استئوآرتریت‌زانو، درد در مفصل زانو است. این درد ممکن است به صورت مزمن و مداوم یا به صورت ناگهانی و تیز رخ دهد. درد معمولاً در طول فعالیت‌های روزمره و حرکاتی مانند خم شدن، خروج ورودی از ماشین، پله‌رفتن و پیاده‌روی تشدید می‌شود.
2. سفتی و محدودیت حرکت: استئوآرتریت‌زانو می‌تواند منجر به سفتی و محدودیت حرکت زانو شود. این ممکن است باعث مشکل در خم شدن و دراز کشیدن زانو گردد و شخص ممکن است دچار مشکلات در انجام فعالیت‌های روزمره شود.
3. ورم و التهاب: استئوآرتریت زانو ممکن است منجر به ورم و التهاب در مفصل زانو شود. مفصل ممکن است گرم، قرمز و تورم کند و این علائم معمولاً همراه با درد هستند.
4. صداهای مفصلی: بعضی از افراد ممکن است در هنگام حرکت زانو صداهای مفصلی مانند صدای خراشیدن یا تیغ زدن را تجربه کنند. این صداها نشان دهنده آسیب به بافت‌های مفصلی می‌باشد.

روش های درمان  استئوآرتریت زانو

در درمان آرتروز زانو، هدف اصلی علاج بهبود علائم، کاهش درد و التهاب، افزایش حرکت و بهبود کیفیت زندگی است. در زیر روش‌های معمول درمان آرتروز زانو آورده شده است:

1. تغییرات در سبک زندگی: تغییرات در سبک زندگی می‌تواند بهبود قابل توجهی در علائم استئوآرتریت زانو داشته باشد. به عنوان مثال، کاهش وزن در صورت چاقی، استفاده از روش‌های حمایتی مانند استفاده از عصا یا کفش‌های ویژه، استفاده از روش‌های آرامشی مانند گرما و سرد است.
2. فیزیوتراپی: فیزیوتراپی به عنوان بخش مهمی از درمان آرتروز زانو استفاده می‌شود. تمرینات استحکام بندی عضلات زانو، تمرینات انعطاف‌پذیری، تمرینات تعادل و کار با فیزیوتراپیست می‌تواند بهبود علائم و کاهش درد را تسهیل کند.
3. داروها: پزشک ممکن است داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) را تجویز کند تا درد و التهاب را کاهش دهد. همچنین، در موارد شدیدتر، ممکن است مواد ضد التهاب استروئیدی (مثل کورتیکواستروئیدها) یا محلول‌های تزریقی به مفصل زانو تجویز شود.
4. تزریق مفصلی: در برخی موارد، تزریق موادی مانند استئروئیدها یا اسید هیالورونیک یا همان تزریق ژل زانو  به مفصل زانو ممکن است در کاهش درد و بهبود علائم مؤثر باشد.
5. روش‌های جراحی: در موارد شدید و ناپاسخ به سایر روش‌ها، جراحی ممکن است لازم باشد. انواع جراحی‌ها شامل تمیز کردن مفصل، جراحی ترمیمی مفصل، عمل جایگزینی مفصل زانو و یا جراحی اصلاحی است.