فهرست مطالب
آرتروز علاوه بر درد ، حرکت و عملکرد مفصل را مختل می کند. دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی نمونه ای از داروهای تسکین درد آرتروز هستند. نوع داروهایی که استفاده می شوند به عواملی مانند شدت درد، مدت زمان و چرایی بروز آن بستگی دارد. درد می تواند حاد یا مزمن، باشد. شدت آرتروز ممکن است بر نحوه درمان دارویی و غیر دارویی آرتروز تأثیر بگذارد. در این مقاله گزینه های دارویی رایج برای تسکین درد آرتروز معرفی و مورد بحث قرار می گیرد.
آرتروز
آرتروز تخریب غضروف مفصلی و خود مفصل هست که به تغییر و آسیب اطراف مفصل و استخوان ها هم منجر می شود. به آرتروز ساییدگی مفصل هم گفته می شود. استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصلی است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب منجر به درد مزمن می شود.
آرتروز شایع ترین شکل آرتریت است که بسیاری از بافت های مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد. استئوآرتریت می تواند هر مفصلی را درگیر کند، اما اغلب دست ها، زانو ها، لگن، گردن و کمر را درگیر می کند. استئوآرتریت و آرتروز کلمات معادل و مترادف هم هستند. کلمه دژنراتیو به معنی فرسایش و تخریب هست.
دارو های ضد التهاب غیراستروئیدی
کلیات اهداف درمان آرتروز شامل موارد زیر هست :
- کاهش التهاب
- تسکین درد
- کند کردن پیشرفت بیماری
- ترمیم بافت آسیب دیده
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) با کاهش التهاب به تسکین درد و جلوگیری از آسیب مفصل کمک می کنند. آنها به صورت خوراکی و موضعی قابل مصرف هستند. دارو های ضد التهاب OTC یکی از روش های خط اول درمان برای آرتریت و آرتروز هستند، اگر اینها جواب ندهند، پزشک ممکن است NSAID های قوی تری را تجویز کند.
رایج ترین ها برای کمک به درمان آرتروز شامل :
- ایبوپروفن
- ناپروکسن
- دیکلوفناک
چندین داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی تجویزی دیگر برای کمک به درمان استئوآرتریت تایید شده اند.
- سلکوکسیب
- ایندومتاسین
- کتوپروفن
- کتورولاک
- مفنامیک اسید
- ملوکسیکام
- پیروکسیکام
- سولینداک
عوارض جانبی دارو های ضد التهاب غیراستروئیدی
مهم است که در مورد داروهای مصرفی و بیماری زمینه ای که ممکن است داشته باشید را به پزشک بگویید. دارو های ضد التهاب ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشند یا شرایط سلامتی مانند بیماری کلیوی را بدتر کنند. در صورت نیاز طولانی مدت به داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، باید سایر گزینه های درمان آرتروز نیز مد نظر قرار گیرد.
برای این داروها عوارض جانبی احتمالی وجود دارد. این عوارض ممکن است شامل علائم کوتاه مدت مانند اسهال، سردرد و تحریک معده تا عوارض مزمن و شدیدتر باشد. موارد در زیر ذکر شده است.
- زخم معده
- مشکلات کلیوی
- حمله قلبی
- نارسایی قلبی
- سکته
مسکن ها (تسکین دهنده های درد)
مسکن ها نوعی دارو هستند که درد را تسکین می دهند اما التهاب را درمان نمی کنند. آنها به دو شکل موضعی و خوراکی در دسترس هستند.
- رایج ترین مسکن مورد اعتماد مورد استفاده برای آرتروز، استامینوفن است. این داروی بدون نسخه به صورت خوراکی به صورت کپسول و قرص در دسترس است.
نظارت بر میزان مصرف روزانه استامینوفن بسیار مهم است. مصرف دوزهای بالای استامینوفن برای مدت طولانی می تواند منجر به آسیب کبدی یا نارسایی کبد شود که می تواند کشنده باشد.
- دولوکستین نیز گاهی اوقات برای کمک به درمان درد مزمن ناشی از آرتروز استفاده می شود.
به دلیل خطر کمتر عوارض جانبی احتمالی، مسکن ها ممکن است جایگزین طولانی مدتی برای NSAID ها باشند. با این حال، مسکن ها به اندازه داروهای ضد التهاب تسکین دهنده درد نیستند و همچنین التهاب را کاهش نمی دهند. توجه به این نکته مهم است که مسکن ها می توانند عوارض جانبی از خفیف تا شدید ایجاد کنند مانند :
- تحریک پوست
- تورم صورت
- تورم اندام ها مانند مچ پا
- مشکل در تنفس یا بلع
داروهای موضعی
داروهای ضد درد موضعی انواع مختلفی دارند، مانند
- پماد
- کرم
- ژل
آنها جایگزین یا مکمل داروهای خوراکی یا تزریقی هستند که برای کمک به درمان آرتروز استفاده می شوند. داروهای موضعی این امکان می دهند بدون اینکه دارو در سراسر سیستم بدن حرکت کند، یک منطقه خاص را هدف قرار دهید. داروهای موضعی بدون نسخه (OTC) و با نسخه در دسترس هستند. برخی از درمان های موضعی تسکین فوری و کوتاه مدت دارند، در حالی که برخی دیگر تسکین طولانی مدت تری دارند.
نمونه هایی از داروهای ضد درد موضعی برای استئوآرتریت ممکن است شامل موارد زیر باشد.
- کرم کپسایسین
- ژل دیکلوفناک سدیم
- متیل سالیسیلات و منتول
- ترولامین سالیسیلات
قبل از استفاده از درمان های موضعی برای آرتروز، مهم است که با پزشک متخصص صحبت کنید. درمان ممکن است به این بستگی داشته باشد که کدام قسمت بدن تحت تاثیر قرار گرفته است.
کورتیکواستروئید
کورتیکواستروئید نمونه دیگری از داروی آرتروز است، همچنین به عنوان استروئیدها شناخته می شوند، گاهی اوقات برای کمک به درمان استئوآرتریت شدید استفاده می شوند. اغلب به مفصل آسیب دیده تزریق می شوند تا به سرعت التهاب را کاهش دهند.
تزریق داخل مفصلی کورتون
یک درمان رایج برای درمان آرتروز زانو ، تزریق داخل مفصلی استروئید است. تزریق داخل زانوی کورتون علائم آرتروز زانو را بهبود می بخشد. مزایای چنین تزریقی در بهبود علائم ممکن است بیش از 16 هفته طول بکشد.
عوار ض کورتون
اگر کورتیکواستروئیدها برای درمان طولانی مدت استفاده شوند، ممکن است خطرات متعددی ایجاد کنند. برخی از عوارض جانبی در زیر آمده است.
- بالا بردن سطح قند خون
- فشار خون بالا
- کبودی
- عفونت
- تغییرات بینایی، مانند تاری دید
- زخم معده
برخی از داروهای کورتیکواستروئیدی که ممکن است برای کمک به درمان استئوآرتریت استفاده شوند
- بتامتازون
- کورتیزون
- دگزامتازون
- هیدروکورتیزون
- پردنیزولون
- تریامسینولون استونید
مواد افیونی یا اُپیوئید
داروهای آرتروز مثل مواد افیونی مسکن های تجویزی هستند که احساس درد را تغییر می دهند، اما از التهاب جلوگیری نمی کنند. اوپیوئید ها به خودی خود داروهایی ایجاد کننده عادت، قوی و آرام بخش هستند که می توانند منجر به وابستگی شوند.
در این موارد، مواد افیونی ممکن است با سایر درمان هایی که عادت ساز و آرام بخش نیستند ترکیب شوند. همچنین می توانند تعادل شما را مختل کنند. این، همراه با اثر آرام بخش آنها، می تواند باعث نگرانی های اضافی برای افراد مبتلا به مشکلات حرکتی و آرتروز شود.
داروی مکمل برای آرتروز
علاوه بر داروهای روتین و رایج، چندین مکمل اغلب برای حمایت از سلامت مفاصل توصیه می شود اگرچه اثرات آنها بطور قطعی به اثبات نرسیده است.
- گلوکزامین و کندرویتین سولفات دو مورد از محبوب ترین گزینه ها هستند. ادعا می شود که آنها باعث ترمیم غضروف و بهبود عملکرد مفاصل می شوند.
- برخی از بیماران نیز به دلیل خواص ضدالتهابی به اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی روی می آورند.
- یکی دیگر از مکمل های طبیعی امیدوار کننده زردچوبه است که حاوی کورکومین است که به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی آن شناخته شده است.
ویتامین برای آرتروز
چندین ویتامین از جمله ویتامین‌های آنتی‌اکسیدان A، C و E و ویتامین‌های D و K برای تأثیراتشان بر آرتریت مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. در کل ویتامین‌های D و K هر دو برای استحکام استخوان‌ها مهم هستند و ویتامین K در ساختار غضروف نقش دارد. در صورت کمبود این دو ماده مغذی، ممکن است مکمل این دو ماده غذایی مفید باشد.
بهترین درمان آرتروز
بهترین درمان برای آرتروز به عوامل مختلفی بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر اضافه وزن یا چاقی دارید، تغییر سبک زندگی برای کاهش وزن ممکن است بهترین درمان باشد، در حالی که مصرف NSAID ها ممکن است درمانی برای کمک به کاهش التهاب در افراد دیگر باشد.
NSAID ها و استامینوفن دو رایج ترین داروهای منبع مورد اعتماد هستند که برای کمک به درمان آرتروز استفاده می شوند. بطورکلی داروها می توانند به درمان و مدیریت بیماری آرتروز کمک کنند. متخصص زانو ممکن است درمان های بدون نسخه را توصیه کند یا داروهای های مختلف خوراکی، تزریقی و موضعی را بر اساس نیازهای بیمار تجویز کند.
سخن پایانی
هنگام انتخاب قرص یا داروی برای آرتروز، شدت و علت اصلی در نظر گرفته می شود. هر یک از این داروها متفاوت عمل می کنند و جایگاه خود را در درمان درد دارند. ممکن است فقط برای تسکین سریع به یکی از این روش ها نیاز داشته باشید یا به یک برنامه درمانی طولانی مدت با روش های دیگر مانند فیزیوتراپی نیاز داشته باشید.
هر کسی به طور متفاوتی به داروهای ضد درد و مسکن واکنش و پاسخ نشان می دهد. به همین دلیل، برای تعیین مسیر درمانی مناسب با پزشک خود مشورت کنید. در درمان آرتروز، عواملی مانند سن، مشکلات سلامتی و آنچه فرد از درمان می خواهد نیز در نظر گرفته می شود.
بدون نظر