فهرست مطالب
تشخیص فیبرو میالژیا
تشخیص فیبرو میالژیا با کرایتریا های انجمن روماتولوژی آمریکا (ACR) بر اساس شاخص گستردگی درد(WPI) و شدت علایم خستگی , خواب و اختلال شناخت (SSS) که بمدت 3 ماه و بیشتر وجود داشته و بیماری دیگری توجیه کننده آن نمی باشد، است.
بررسیهای آزمایشگاهی و رادیولوژیک معمولاً غیرقابل اطمینانند اما برای رد سایر اختلالات کمک کنندهاند. آزمایشها اصلی CBC، ESR، آزمایشها بیوشیمی استاندارد و تستهای عملکرد تیروئید را شامل شوند. به علت تعدد موارد مثبت کاذب، RF، ANAو لایم آنتی بادیها تنها باید در بیمارانی که شک بالینی بالاست بررسی شوند.
بررسیهای رادیولوژیک نیز در بیمارانی که شواهد آرتریت یا رادیکولوپاتی دارند، انجام میشود.
شرح حال دقیق خواب و بررسیهای آن در بیماران چاق و مردان مبتلا به فیبرومیالژی الزامی است.
بیماران از نظر وجود افسردگی همراه، که در بیماران با دردهای مزمن معمول است، نیز باید مورد بررسی قرار گیرند.
درمان فیبرو میالژیا
بیماران با فیبرومیالژیا عموماً به برنامههای درمانی چند وجهی متشکل از خدمات پزشکی، توان بخشی و متخصصین سلامت روانی، بهتر پاسخ میدهند.
آموزش بیماران اثر درمانی دارد.در یک systematic review که در ۲۰۰۴ انجام شده تأثیر مداخلات آموزشی را در مقایسه با گروه کنترل، که در انتظار مراقبتهای درمانی یا دریافت تمرینهای کششی بودند، مشخص شده است.
درمانهای دارویی و غیر دارویی برای بیماران مبتلا به فیبرومیالژی پیشنهاد شده است.
تا به حال داروهای ضد التهاب، ضد درد و محرکهای CNS در درمان فیبرومیالژیا استفاده شدهاند.
درمانهای غیر دارویی که در مطالعات کنترل شده بررسی شدهاند شامل فیزیوتراپی، تمرینات قلبی عروقی، افزایش قدرت عضلات، بیوفیدبک، هیپنوتراپی و درمانهای شناختی رفتاری (CBT) میباشند. در یک systematic review در سال ۲۰۰۴ شواهد قوی مبنی بر تأثیر تمرینات قلبی عروقی،CBT، آموزش بیماران و مداخلات چندوجهی مشتمل بر تمرینات ایروبیک به دست آمد.
رویکرد به بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا شامل آموزش بیماران در مورد بیماری و رویکردهای درمانی، ورزش و درمان دارویی برای بیمارانی است که به اقدامات غیر دارویی پاسخ نمیدهند.
آموزش بیمار
این مهم است که بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا قبل از تجویز هر دارویی، بیماری خود را درک کنند. عناصر کلیدی آموزش به بیمار عبارتند از:
-
اطمینان دادن به بیمار که فیبرومیالژیا یک بیماری واقعی است.
-
نقش استرس و اختلالات خلقی وجود دارد و بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا باید تشویق شوند تا تکنیکهای آرامسازی را بیاموزند.
-
بهداشت خواب بخش مهمی از مدیریت فیبرومیالژیا است و شناخت و دریافت درمان برای اختلالات خواب که ممکن است در علائم فیبرومیالژیا نقش داشته باشد به همان اندازه مهم است.
ورزش فیبرومیالژیا
تمرینات تناسب اندام قلبی عروقی برای بیماران توصیه می شود زیرا به درد کمک می کند و خواب را بهبود می بخشد. تمرینات آمادگی قلبی عروقی بهینه توصیه شده شامل حداقل 30 دقیقه ورزش هوازی سه بار در هفته با ضربان قلب نزدیک به محدوده هدف است.
داروی فیبرومیالژیا
برای اکثر بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا، ادامه اقدامات غیردارویی همراه با استفاده از داروها توصیه می شود.
داروهایی که به خوبی مطالعه شده و به طور مداوم موثر بوده اند، داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج خاصی هستند.
- داروهای ضد افسردگی شامل داروهای سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین و سایر مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده های بازجذب نوراپی نفرین (SNRIs)، از جمله دولوکستین و میلناسیپران هستند. سیکلوبنزاپرین، یک داروی سه حلقه ای نیز در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا موثر است.
- داروهای ضد تشنج مفید شامل گاباپنتین و پره گابالین است.
- سه دارو برای درمان فیبرومیالژیا تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) پرگابالین، دولوکستین و میلناسیپران هستند.
درمان اغلب با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای شروع می شود. SNRI یا یکی از داروهای ضد تشنج در بیمارانی که پاسخ ناکافی یا عدم تحمل به داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای دارند، گزینه بعدی است. با این حال، در یک بیمار با خستگی شدیدتر، افسردگی یا اختلال خواب شدید، SNRI یا یک داروی ضد تشنج توصیه می شود.
- شواهد برای مسکن ها، داروهای ضد التهاب و درمان های مکمل و جایگزین مانند تای چی، یوگا و طب سوزنی وجود دارد.
- برخی از مطالعات مزایای تکنیکهای نورومدولاسیون مانند تحریک ترانس کرانیال، تحریک عصب پس سری و C2 و تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست را نشان دادهاند.
کلینیک توانبخشی و ارتوپدی دکتر نوری
چنانچه دردهای پراکنده در بدن دارید و احساس می کنید شاید به فیبرومیالژیا یا فیبرومیالژی مبتلا باشید نگران نباشید می توانید به کلینیک دکتر نوری مراجعه نمایید.
بدون نظر